Artykuły

Artykuły
Historia filigranu
 
Filigran- termin ten pochodzi od łacińskich słów „Filum” (nitka) oraz „granum”( ziarno).
Co sugerować może, iż elementy wykonane w ten sposób są drobniutkie i misternie pozwijane.
Wyroby jubilerskie czy złotnicze nie są wykonywane tylko za pomocą gotowych odlewów, i tak np. łańcuszki wykonane ze złączonych, precyzyjnie skonstruowanych maleńkich drucików wykonuje się właśnie techniką zwaną filigranem.
Filigran polega na zdobieniu (nanoszeniu ornamentu) bądź też wykonywaniu całego elementu za pomocą cienkich drucików ułożonych w delikatny wzór w postaci ażurowej siateczki. W technice tej używa się drutów ze szlachetnych kruszców. Skręca się je ze sobą (zazwyczaj po dwa), po czym rozklepuje na płasko. Efektem jest ich charakterystycznie ząbkowany brzeg. W ten sposób przygotowane druciki układane są we wzory
i przylutowywane bądź przyklejane do podłoża. Możemy rozróżnić dwa podstawowe typy prac filigranowych: na podkładzie (często stosowana do zdobienia naczyń) lub też stanowiące samodzielną ażurową konstrukcję (np. kulki lub koszyczki).
Początki stosowania tej techniki sięgają czasów starożytnych. To długa tradycja z początkiem w Mezopotamii, Syrii oraz Azji Środkowej. W najstarszych wyrobach utworzonych techniką filigranu dominującym elementem dekoracyjnym była granulacja. Produkcję filigranu zatrzymało Średniowiecze. W okresie Secesji (pod koniec XIX w.) filigran ponownie odkryto i wrócił do łask. Z końcem XIX wieku bił już rekordy popularności w Wielkiej Brytanii.
Dzisiaj możemy znaleźć manufaktury filigranu na Malcie, w Portugalii, Macedonii, Albanii, Turcji (pod nazwą Telkari), Indiach (jako Takarashi). Obecnie jednak do tej jednej
z najstarszych technik złotniczych używa się głównie srebra.
 
 
 
W roli głównej, tajemna sztuka łączenia metalu czyli biżuteria Mokume Gane


Na początek trochę historii i wprowadzenia. W pierwszych wiekach naszej ery wierzono, iż japoński miecz zwany kataną jest duszą władającego nim samuraja. Mało kto wie, że tradycyjne technologie wytwarzania katany wykorzystuje się dziś także w jubilerstwie.
Sięgnijmy do narodzin tej historii.
Jedną z technik dekoracyjnych miecza była mokume gane i to właśnie ona 250 lat później przedostała się do jubilerskiego warsztatu.
Mokume gane (moku-drewno, me-oko i gane-metal) jest techniką opracowaną w XVII wieku przez mistrza Denbei Shoami z prefektury Akita.
Polega ona na łączeniu różnorodnych warstw szlachetnych kruszców i poddaniu ich procesom topienia w tak dobranej temperaturze, by uległy scaleniu. Metale łączą się nie tracąc indywidualnego charakteru, ale jednocześnie stanowiąc już stop, który można poddawać dalszej obróbce tak, aby uzyskać wymyśle i niepowtarzalne „rysunki” w metalu.
Sztuka ta używana była początkowo do wykonywania elementów ozdobnych przy japońskich mieczach i puginałach. Ta czasochłonna i pracochłonna metoda pozwala na uzyskanie niepowtarzalnych efektów słojów drewna w metalu.
Wzór na każdym wyrobie jest, co daje możliwość posiadania rzeczy unikalnej i nie dającej się powtórzyć. Praca w tej technice jubilerskiej jest niezwykle żmudna. Niewielu mistrzów zajmuje się nią dzisiaj.
Zawieszka koral, Shibuichi

Zawieszka koral, Shibuichi

Dostępny
271,00 zł
244,00 zł